Pierwsze uruchomienie centralnego ogrzewania w bloku
Centralne ogrzewanie w blokach montowane jest w czasie ich budowy, czasami jest ono zmieniane w czasie przeprowadzanego remontu. Nowoczesne grzejniki montowane w blokach pozwalają na regulację temperatury panującej w mieszkaniu dzięki ustawieniu odpowiedniego stopnia ogrzewania na czujniku zamontowanym przy grzejniku. Dzięki temu można także kontrolować wysokość opłat za ogrzewanie w okresie zimowym. Pierwsze uruchomienie centralnego ogrzewania w bloku odbywa się pod kontrolą specjalistów, którzy je odpowiednio sprawdzają przed oddaniem do użytku. Natomiast uruchomienia centralnego ogrzewania przed kolejnym okresem grzewczym mogą dokonać pracownicy administracji budynku zajmujący się jego konserwacją i wykonujący potrzebne w nim naprawy.
Kocioł centralnego ogrzewania opalany gazem
Kocioł centralnego ogrzewania opalany węglem
Kocioł węglowy centralnego ogrzewania jest również kłopotliwy w eksploatacji (ze względu na charakter materiału), ale posiada możliwość instalacji pewnych system/ów automatyki. Dodatkową zaletą jest możliwość pracy ciągłej oraz kumulacja energii w zbiorniku wodnym (który może posiadać alternatywną metodę podgrzewania ? np. elektryczną). System ten łatwo można przystosować do nowoczesnych metod opalania materiałami niewęglowymi. Kocioł centralnego ogrzewania instaluje się w kotłowni.
Wady i zalety:
trudny w sterowaniu (kocioł tradycyjny)
konieczność wykonania instalacji CO (kocioł centralny),
konieczność stałego nadzoru człowieka,
bardzo kłopotliwy nośnik energii.
Kocioł centralnego ogrzewania opalany gazem
Od kotła węglowego różni go znacząco charakter opału, co pozwala w większym stopniu dokonać automatyzacji procesu spalania.
Wady i zalety:
konieczność wykonania instalacji CO,
łatwość sterowania,
czyste spaliny,
czysta kotłownia,
wysoka sprawność energetyczna (kotły kondensacyjne),
możliwa współpraca z systemem solarnym (spadek zużycia gazu),
wyższe koszty eksploatacji.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogrzewanie
węgiel i jego pochodne
Ogrzewanie spalinowe
Ogrzewanie spalinowe polega na dostarczaniu ciepła uzyskanego w wyniku procesu spalania materiału zwanego paliwem. W tradycyjnych układach są to:
materiały stałe:
węgiel i jego pochodne (zobacz też: węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks)
inne materiały palne (drewno, papier, odpady gospodarcze itp.)
materiały gazowe:
gaz miejski
gaz ziemny
mieszanka gazów: propanu i butanu,
materiały ciekłe:
ropa naftowa lub olej opałowy.
Piec opalany węglem ? izbowy
Piec węglowy w wykonaniu tradycyjnym ? tzw. piec izbowy, pozostaje w wielu gospodarstwach domowych głównym źródłem energii cieplnej. Jest kłopotliwy w eksploatacji, ponieważ:
wymaga dostarczenia ciężkiego paliwa (często po schodach),
wymaga nadzoru podczas palenia i wygaszania,
po rozgrzaniu emituje dużo ciepła, które po zgaszeniu paleniska stopniowo się zmniejsza. Po wieczornym ?napaleniu? rano w pomieszczeniu jest już zimno. Piec taki zabudowany w kuchni służy jednocześnie do przygotowywania potraw. Budową tradycyjnych pieców zajmuje się zdun.
Niekiedy do dawnych pieców zamiast palenisk węglowych montuje się palniki gazowe. Znacznie zwiększa to komfort eksploatacji (eliminuje konieczność noszenia ciężkiego paliwa, nadzoru podczas palenia i wygaszania, zapewnia możliwość ponownego zapalenia w każdej chwili, znacznie zmniejsza zanieczyszczenie powietrza, zapewnia łatwą regulację). Także możliwy jest montaż w takich piecach specjalnych grzałek elektrycznych (ich moc na ogół wymaga zasilania trójfazowego). Zapewnia to wysoki komfort (możliwe jest zastosowanie zegara sterującego, włączania na określony czas, często po taryfie nocnej, możliwa jest regulacja ? zwykle 3-stopniowa), chociaż piec rozgrzewa się wolniej niż opalany węglem czy (tym bardziej) gazem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogrzewanie