I na elewację, i do wnętrza - więcej o sztukaterii

także i w naszych domach warto pamiętać o tym, by panowała harmonia zgodna z tym, co my sami nosimy w sobie. Klasyczne piękno chyba najczęściej odpowiada naszym gustom, toteż sztukateria elewacyjna staje się coraz bardziej powszec

I na elewację, i do wnętrza - więcej o sztukaterii

Zachwycające piękno sztukaterii

Idąc za modą szybko można zbłądzić, bowiem w życiu od trendów bardziej liczy się swój osobisty styl i indywidualne preferencje. Z tej racji także i w naszych domach warto pamiętać o tym, by panowała harmonia zgodna z tym, co my sami nosimy w sobie. Klasyczne piękno chyba najczęściej odpowiada naszym gustom, toteż sztukateria elewacyjna staje się coraz bardziej powszechna i zdobi nasze elewacje sprawiając, iż są one po prostu mniej nudne. Warto jest także zauważyć, że również i w naszych wnętrzach można zamontować sztukaterię. Nadaje ona piękna i wdzięku każdemu pomieszczeniu, a szczególnie dobrze sprawdza się w pokojach, gdzie przyjmowani są goście. Design to przede wszystkim dobry smak, a więc jeśli i my chcemy, aby był on obecny w naszym życiu, zdecydujmy się na sztukaterie już dziś.


Antaba umieszczona na drzwiach lub bramach

Antaba lub hantaba (z niem. die Handhabe ? rękojeść) ? stały lub ruchomy uchwyt z metalu umieszczany na skrzyni, kufrze, drzwiach, bramie.

Ruchomy uchwyt składa się z dwóch części. Antaba umieszczona na drzwiach lub bramach (furtach), najczęściej w postaci lwiej głowy z ruchomą obręczą, służyła często za kołatkę. Antaba występowała głównie w sztuce romańskiej i gotyckiej. Współcześnie używana jest jako element dekoracyjny. Stara polska nazwa antaby to dzierżak.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Antaba


W okresie renesansu nastąpił jej rozwój

Boniowanie ? dekoracyjne opracowanie krawędzi oraz lica ciosu kamieni podkreślające ich układ.

Rozróżnia się następujące typy boniowania, w zależności od:

Technika boniowania była znana i stosowana w okresie starożytnego Rzymu. W średniowieczu stosowana była sporadycznie we francuskiej architekturze obronnej XII wieku. W okresie renesansu nastąpił jej rozwój. W tynku naśladowano wygląd muru z kamienia, przez wykonywanie profilowania naśladującego układ kamieni w murze, przy pomocy boni. Bonia to spoina podkreślająca układ kamieni lub rowek w tynku nadający elewacji monumentalny charakter. Boniowane mogły być całe elewacje albo tylko cokoły, naroża ścian, pilastry, obramowania otworów, filary itp.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Boniowanie