Wścieklizna - droga szerzenia
Rezerwuar zarazków stanowią zarówno ssaki dzikie, jak i domowe. Z pierwszej grupy wymienić należy: lisy, jenoty, borsuki, nietoperze i inne zwierzęta mięsożerne, a także gryzonie i zajęczaki. Grupa ta ma obecnie największe znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Do drugiej natomiast należą: psy i koty. Druga grupa miała pierwotnie duże znaczenie, lecz obecnie ze względu na masowe szczepienia zwierząt domowych zagrożenie jest niewielkie. W krajach tropikalnych Ameryki Południowej i Środkowej wścieklizna może być rozprzestrzeniana również przez żywiące się krwią zwierząt nietoperze z rodziny wampirów. Do zakażenia (zwierząt lub człowieka) dochodzi na drodze kontaktu bezpośredniego ? przez pokąsanie, oślinienie lub zanieczyszczenie mózgiem chorego zwierzęcia uszkodzonej skóry. Możliwe jest, choć u człowieka rzadkie, zakażenie na drodze powietrznej (kropelkowej i pyłowej) aerozolem odchodów nietoperzy w jaskiniach. Zdarzają się także zakażenia laboratoryjne drogą wziewną, przezspojówkową lub przezśluzówkową. Do wystąpienia choroby dochodzi u około 15-20% wystawionych na kontakt ? szczególnie osobników pogryzionych na pysku/twarzy, szyi, klatce piersiowej lub pokąsanych głęboko. Odnotowano także infekcje przez przeszczepienie organów (rogówka) od zmarłych dawców z nierozpoznaną wścieklizną. Nie opisano przeniesienia drogą pokarmową. Chorobę cechuje długi okres utajenia średnio od 1 do 3 miesięcy ? skrajnie od 10 dni do ponad roku. Chory człowiek jest także zakaźny dla otoczenia. Wirus znajduje się głównie w jego centralnym układzie nerwowym, ślinie i skórze, a w mniejszym stopniu także w łzach i soku trzustkowym.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna
Wścieklizna - ważna definicja
Nazwa ?wścieklizna? wywodzi się od przebiegu jednej, lepiej dostrzegalnej formy choroby. Cechuje ją znaczne podniecenie i agresja (?wściekłość?). Wściekliznę nazywa się też czasem wodowstrętem (łac. hydrophobia), co jest odbiciem jednego z objawów choroby, mianowicie mimowolnych skurczów mięśni na widok lub sam dźwięk wody.
Wścieklizna (łac. rabies) ? niebezpieczna wirusowa choroba zakaźna zwierząt (niektórych ssaków), mogąca przenieść się na człowieka (antropozoonoza). Główną przyczyną śmierci jest niewydolność oddechowa1. Według WHO każdego roku na wściekliznę ginie ok. 60 tysięcy ludzi2.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna
Szczeniak u weterynarza ? o czym pamiętać?
Na pewno pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić po przygarnięciu zwierzątka jest udanie się z nim do weterynarza i odrobaczenie go. Małe psy, podobnie jak małe dzieci, gryzą wszystko jak popadnie i w związku z tym mogą rozwijać się w ich organizmach bakterie różnego rodzaju. To może mieć bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia i prawidłowego rozwoju małego pieska. Dlatego też nie wolno zapominać o nawet kilkukrotnym odrobaczeniu naszego pupila na samym początku. Następnie weterynarz sam zadecyduje, czy i kiedy konieczne jest następne szczepienie czy inne zabiegi. Warto monitorować rozwój psa pod okiem specjalisty, ponieważ dzięki temu zyskujemy pewność, że będzie się on rozwijał w prawidłowy sposób.