Niebezpieczne sporty
Do jednych z najbardziej niebezpiecznych sportów należy wspinaczka wysokogórska. Wiele osób zafascynowanych tym sportem decyduje się na wyjazd w bardzo wysokie góry, w których warunki do przetrwania są naprawdę bardzo trudne. Wyprawa na przykład w Himalaje wymaga nie tylko odpowiedniej kondycji fizycznej, nad którą trzeba pracować nawet wiele miesięcy przed planowanym wyjazdem, ale również ogromnych nakładów finansowych. Już sam sprzęt wspinaczkowy pozwalający na przykład na wspinanie się po wręcz pionowych ścianach musi być bardzo porządny, ponieważ jest to kluczowe do zapewnienia bezpieczeństwa uczestnikom takiej wyprawy.
Zajęcia na ściankach wspinaczkowych
Coraz częściej przeszukując Internet czy inne dostępne źródła wiedzy możemy łatwo trafić na ogłoszenia odnośnie organizacji kursów na ściankach wspinaczkowych. Tego rodzaju zajęcia są organizowane w wielu ośrodkach sportu i rekreacji, ponieważ sport ten nie wymaga olbrzymich nakładów finansowych, a wspinaczka może stanowić naprawdę ciekawą przygodę zwłaszcza dla najmłodszych. W tym celu organizuje się zajęcia ze wspinaczki dla różnych grup wiekowych. Zorganizowane zajęcia to z pewnością o wiele lepszy sposób na poznanie właściwego sposobu wspinania się niż samodzielna nauka. Jest to również o wiele bardziej bezpieczna forma rozrywki niż samodzielne wyprawy na skałki.
Warto wiedzieć
Wspinaczka skalna ? jeden z rodzajów wspinaczki uprawiany w terenie skalnym bez śniegu i lodu.
Wspinaczka skalna polega na pokonywaniu stromych ścian skalnych określonymi drogami wspinaczkowymi. Drogi te określają ściśle miejsce przejścia ściany; w popularnych rejonach wspinaczkowych przez jedną ścianę skalną przechodzi często do kilkudziesięciu różnych dróg i wariantów o różnym poziomie trudności.
Wspinaczka skalna jest uprawiana zarówno jako rodzaj zaawansowanej rekreacji, jak i w ściśle sportowym sensie, aczkolwiek rzadko jest to sport polegający na bezpośredniej rywalizacji z innymi wspinaczami; zawody wspinaczkowe są obecnie organizowane głównie na obiektach sztucznych, rzadziej w natualnym terenie skalnym.
W tradycyjnej wspinaczce w górach wspinacze nie konkurują ze sobą bezpośrednio na jednej drodze, lecz gromadzą osiągnięcia, do których zaliczają się, w kolejności ich wartości sportowej:
wytyczenie i pierwsze przejście zupełnie nowej drogi, zwłaszcza w miejscu które było celem nieudanych prób ze strony innych wspinaczy
przechodzenie starych dróg nowymi, trudniejszymi i bardziej zbliżonymi do linii prostej wariantami ? tzw. "prostowanie dróg",
przejście dróg w lepszym od poprzedników stylu (tzw. poprawienie stylu przejścia) ? w tym m.in. "odhaczenie drogi" ? czyli klasyczne przejście drogi pokonywanej niegdyś jedynie techniką hakową,
drugie i trzecie przejście trudnej drogi, wytyczonej i poprowadzonej po raz pierwszy przez kogoś innego
przejście drogi w znacznie krótszym czasie, niż zrobili to poprzednicy ? dotyczy to jednak tylko dróg długich, wymagających wielodniowej lub co najmniej wielogodzinnej wspinaczki.
Każde z tych osiągnięć ma tym większą wartość, im trudniejsza i dłuższa była droga. Ponieważ trudno jest obiektywnie zmierzyć wartość osiągnięć wspinaczkowych mogących być przedmiotem rywalizacji o charakterze sportowym, wielu wspinaczy nie uważa uprawianej przez siebie działalności za sport. O wartości wybitnego osiągnięcia wspinaczkowego świadczy przede wszystkim to, jak niewielu innych wspinaczy byłoby w stanie powtórzyć dany wyczyn.
Wspinaczka skalna uprawiana jest najczęściej w zespole. Pozwala to, przede wszystkim, na zapewnienie sprawnej asekuracji, a także ułatwia transport sprzętu i rozwiązywanie problemów logistycznych. Niemniej, możliwe jest również uprawianie wspinaczki skalnej samotnie: zarówno z asekuracją (tzw. wspinanie "solo") jak i bez asekuracji i bez środków umożliwiających jej ewentualne zastosowanie ? (tzw. "free solo" lub "na żywca").
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka_skalna