silnik bokser
Silnik o przeciwległych cylindrach
Od góry: schemat kinematyczny silników o przeciwległych cylindrach z rozdzielną (bokser) i niżej, wspólną (silnik dwutłokowy) komorą spalania. Jest to silnik o wtrysku pośrednim.
Zasada działania silnika typu ?bokser?
Zasada działania silnika o przeciwległych cylindrach
Silnik o przeciwległych cylindrach ? silnik spalinowy wielocylindrowy o parzystej liczbie tłoków, w którym cylindry usytuowane są na wspólnej osi.
Silniki takie mogą być przeciwbieżne, gdy każdy z tłoków ma swoją komorę spalania (bokser) albo współbieżne ze wspólną lub rozdzielną komorą spalania . Układ ten zapewnia niższy niż w konwencjonalnych silnikach poziom hałasu i wibracji oraz niższy spadek mocy. Wszystko to w związku z procesem znoszenia się sił działających na tłoki. Konstrukcja takiego silnika jest jednak dość skomplikowana, z powodu duplikacji niektórych układów takich jak rozrząd (podobnie jak w układach V), przez co jest droga i stosunkowo rzadko stosowana.
Dodatkowymi zaletami są znacznie mniejsza długość i wysokość takiego silnika, zwarta konstrukcja pozwalająca na zastosowanie do budowy jego kadłuba lekkiego materiału (aluminium) oraz sposób zamontowania w komorze silnikowej taki, że środek ciężkości silnika znajduje się bardzo nisko, dzięki czemu środek ciężkości samochodu znajduje się również niżej1.
Silniki tego typu znane pod nazwą ?silnik bokser? tradycyjnie stosowane są w motocyklach firmy BMW, czy samochodach firm Subaru, Porsche, oraz starszych modelach Alfa Romeo, czy Volkswagen Garbus. Znajdują również zastosowanie w lotnictwie lekkim (Lycoming, Continental, Rotax).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_przeciwleg%C5%82ych_cylindrach
Silnik rzędowy
Silnik rzędowy jest to silnik spalinowy wielocylindrowy, w którym cylindry usytuowane są w jednym rzędzie. Silniki takie stosowane są głównie w motoryzacji, do napędu samochodów i motocykli. Silniki rzędowe oznacza się w Polsce Rx ? gdzie x oznacza liczbę cylindrów. W praktyce spotyka się:
R2 ? taki układ miał silnik stosowany w Polskim Fiacie 126p, jest także stosowany w niektórych modelach Fiata (najpierw Fiat 500),
R3 ? układ znany m.in. z silnika stosowanego w samochodzie Syrena, Daewoo Tico czy Škoda Fabia i Volkswagen Polo IV
R4 ? najpopularniejszy typ silnika rzędowego stosowany przez wielu producentów. Silnik używany także w tankietce Tančik vz.33,
R5 ? silniki pięciocylindrowe rzędowe stosuje m.in. Volvo, Lancia, Ford, Volkswagen np.: LT 35 , bardzo często Audi i dawniej Mercedes-Benz,
R6 ? silniki sześciocylindrowe rzędowe stosuje m.in. Volvo, BMW, dawniej Mercedes-Benz i Opel,
R8 ? silniki ośmiocylindrowe rzędowe stosowano głównie przed II wojną światową, niekiedy były to jednostki powstałe z połączenia szeregowego dwóch silników R4.
Przy silnikach z większą liczbą cylindrów rzadko stosuje się układ rzędowy z uwagi na dużą długość silnika, częściej układ widlasty. Cylindry w silnikach rzędowych mogą być usytuowane pionowo, poziomo lub ukośnie.
Silniki czterosuwowe rzędowe posiadające 6 cylindrów (i więcej) mają pełne wyrównoważenie od sił I i II rzędu i z tego powodu są chętnie stosowane jako źródło napędu samochodów ciężarowych. Silniki 4 cylindrowe mają wyrównoważenie częściowe, natomiast w silnikach 3 cylindrowych stosuje się wałek wyrównoważający celem zmniejszenia poziomu drgań.
Jako silniki rzędowe, zwłaszcza w lotnictwie, określa się także silniki widlaste, silniki w układzie W i w układzie X czy układzie H (w odróżnieniu od silników gwiazdowych).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_rz%C4%99dowy
Stosowany był także eksperymentalnie
Silnik gwiazdowy ? wielocylindrowy silnik spalinowy, w którym cylindry umieszczone są promieniowo na obwodzie koła, z centralnym wałem korbowym. Silnik gwiazdowy może zawierać od trzech do kilkunastu cylindrów. Silnik taki może mieć obieg zarówno dwusuwowy jak i czterosuwowy. W przypadku tego drugiego (ponad 90% konstrukcji) liczba cylindrów w danej gwieździe jest zawsze nieparzysta. Wynika to z faktu zamknięcia obiegu w czterech suwach, czyli 2 obrotach wału korbowego. Przykładowo w silniku 5 cylindrowym podczas pierwszego obrotu wału korbowego zapłon następuje w cylindrach 1, 3, 5, a podczas drugiego obrotu ? w cylindrach 2, 4 i znów kolejność zaczyna się od cylindra 1. W wyniku tego rozwiązania zapłon następuje w co drugim cylindrze i wszystkie cylindry mają jeden suw pracy po wykonaniu 2 obrotów wału korbowego - dzięki temu uzyskuje się dobre wyrównoważenie pracy silnika. Spotykane historyczne rozwiązania (np. silnik Anzani z lat 20. XX wieku) z 6 cylindrami to przykład jakby połączenia ze sobą dwóch silników 3 cylindrowych. Silniki gwiazdowe mają też niewielkie różnice w skoku tłoka poszczególnych cylindrów - jednak są to różnice nieistotne konstrukcyjnie i użytkowo. Kilkunastocylindrowe silniki gwiazdowe budowane są w układzie podwójnej, a czasem i poczwórnej gwiazdy (np. silniki do Boeing B-50 Superfortress). Stosowany był także eksperymentalnie w motocyklach np. Megola
Silniki gwiazdowe chłodzone są powietrzem. Silniki tego typu stosowane są przede wszystkim do napędzania samolotów śmigłowych ze względu na lekkość (dzięki chłodzeniu powietrzem), dużą odporność na uszkodzenia oraz dobre warunki chłodzenia, rzadziej do innych zastosowań. Silniki te zyskały szczególne uznanie w USA, gdzie wyprodukowano największą liczbę tych silników, do tego silników o wysokich parametrach. Na tych silnikach bazowała większość samolotów - szczególnie użytych podczas II wojny światowej. Wyjątkami były konstrukcje Curtiss P-40 Warhawk i Lockheed P-38 Lightning, gdzie zastosowano silniki widlaste Allison produkcji USA. North American P-51 Mustang nie był wyjątkiem, gdyż bazował na brytyjskim silniku RR Merlin.
Nietypowym przykładem jest 42-cylindrowy chłodzony wodą silnik M503 w układzie sześciokrotnej gwiazdy stosowany np. na kutrach rakietowych Osa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_gwiazdowy